Nooit meer opgewacht worden door jou,
de hond waar ik zoveel van hou.
Nooit meer je kwispelende staart,
de hond met zo'n lieve aard.
Nooit meer tegen mij aanspringen,
de hond met van die gekke dingen.
Nooit meer in mijn handen bijten,
ze zeggen dat het moet slijten.
Je was voor mij zo uniek,
toen werd je ineens ziek.
Je had pijn en leed,
wat mij het meest pijn in mijn hart deed.
Nu ben je daarvan verlost,
maar het heeft mij veel moeite gekost.
Om afscheid van jou te nemen,
en die moeilijke beslissing te nemen.
Nu heb ik alleen mooie herinneringen aan jou,
die ik heel mijn leven bij mij hou.
Oh wat is het leven soms hard,
je houdt altijd een speciaal plekje in mijn hart.